kaaj knieje
Kaaj knieje, meug veut
Kaaj knieje en meug veut
En de trein dae geit nao Amsterdam
De sjnee verblindj mien uig
De zón diej brandj wiej ein hèl
Dees kaaj winjterlóch
Höb ich noojt gezóch
Maar al det leech det duit mich good
Veer zeen same op sjooj
Verozelt van de kaaj
Veer zeuke det wet ós begaajt
Same sjliddere veer door de sjnee
Amsterdam is naat
Dit landj te kaad
Ich kiek dich aan, noe geit det nog
Sjtraks bösse wied-eweg
Mien hert heur ich al kake van de angs
Veer kalle, sjörge, sjpoje os
Rap nao get werms.
Ich sjöp noe weer nuuje mood
Dien lache duit mich good
En verdrief mien duustre blues
örges in mien hert dao bösse toes
En de trein vertrek ich vinj det good
Kaaj knieje meug veut
Maar werrem blood.
Sjwerver
Ich bön gebaore aan de randj van de sjtad
Naeve ’t sjpaor, de hei en akkers zo plat
Pap waas döks weg, verkoch klommeleriej
Mam deej in sjlók en nemes waas bliej
’T zeen de jaore van de wederopboew
Maar neet biej ós, waat dinkstich noe
Mik mit sókker, saoves get meis
Ich gieng mit 12 op reis
`Ne täöt mit klits, sjnoter aan de naas
Vanaaf noe bön ich de baas
Sjabbe en geistlikke diej ware link
Die ontweek ich, ich waas geine bink
Meke en baöke daoveur waas ich te aad
Maar döks sjeet ich in de bóks, mien hert ein gaat
Sjniebone renge, per oer
Sjtäke, ougste, biej de boer
Mik mit sókker, saoves get meis
Ich gieng mit 12 op reis
Wo de Roer zich gif aan de Maas
Booj sjwerve soelaas
Zo lang ’t klökske van Rome neet sjloog
Gieng mien laeve wiejer, det moog
Euveral vrouwluuj rondj en gans…
Jóng, ich haaj mich toch unne sjans
Zo gieng ich mit de tröt en de tróm
Zo laeve is nog gaar neet sjtóm
Mik mit sókker, saoves get meis
Ich gieng mit 12 op reis
Wo de Roer zich gif aan de Maas
Is wo ich sjwerver waas
Ich kóm altied trök
Es de wintjer is gekómme
Zien riek weer haet gesjtig
Dan wurt ’t kaad
Dan wurt ’t naat
En ’t wejt in mien gezich
Deure blieve toew
Miense zitte binne
De kachel aan
De lampe aan
Ich mót dit euverwinne
Vastelaovend is nog wied-e-weg
Moereratsj det is ós vas gereg
En toch de lente zink
Jao de lente zink
Es ich det dink
Doe bös weggegange
Toen den elenj net begós
Gaar gein werk
’T lief neet sjterk
Doe wóls vriejer en meer los
De krisis sjloog sjteeds depere
Gater in ós dörp
Wirk waas ein gevech
Kienjer trokke weg
Doe bleefs maar weg
Ich zóch dich euveral
Nörges te bekinne
Angs veuld’ ich euveral
Toet emes dich zoog
Jao emes dich zoog
Waat haet dae toch gedaon
’T dörp det is verangert
Geldj is noe de baas
Nemes kint hiej laeve
Zjuus aaj luuj en eine angshaas
Files zeen verdwene
Sjole diej gaon toe
De febriek wo veer toen wirkte
Is sjlegs ein laeg geboew
Boerderieje zeen allein folklore
Aete oet ós dörp det is te duur gewaore
Sjleg veur ’t miljeu
Jao sjleg veur ’t miljeu
Wooróm mon dieu
Veur ’t eers sinse bös verdwene
Veul ich mich minder allein
Angers wil ich laeve
Ermer maar waal fein
Vriej om te doon waat ich gaer wil
En zie kalt gaer mit mich
Ach, det is nog pril
Nao kaaj en raege kump
De zón weer truuk
Leefde en laeve wille
Det ich mich buuk
Maar ich ich doon det neet
Nae ich ich doon det neet…
Ich kom altied truuk.
Kuulköpkes
Ich loup op sjtraot nao de Sjuiteberg
Miste de trein en dich zo erg
Ich weit neet waat te doon zónger dich
De windj wejt hél in mien gezich
Ich mót hiej weg, ich mót ver van uch
Ich zeuk michzellef mit ‘ne depe zuch
Willie sjteit naeve mich, pak zien beer
“Jóng wie geit ’t dich deze keer”
Ich naem unne sjlók van mien Hannen Alt
En zék Willie jóng, ich gaon noe bald
Ich wil hiej weg, ich wil ver van hiej
Ich zeuk ’t laeve neet meer zo doonbiej
Dees waeg zeen zo aad wiej de tied
Daoöp kin ich mich kwiet
Dees waeg zeen zo aad wiej de tied
Daoöp kin ich mich kwiet
De waereld is zo wied
Det waas jaore her, noe bön ich hiej
In de waereld wo idderein is vriej
’T landj van de waeg zónger inj
D’r is nieks wo ich mich aan binj
Ich moes toes weg, ich moes toch vér van uch
Ich bön michzellef mit ‘ne depe zuch
Dees waeg ware wiej ein sjlidderbaan
Druime van toen zeen noe wiej ein waan
Ich dink aan Willie det is zoer wiej aek
Ich wil kuulköpkes vange
In de Neelderbaek
Hey kleine jóng
Hey kleine jóng waat is det noe?
Waat sjteise dao te kieke nao det sjoolgeboew
Wiej kumse zes jaor door
Doe bös net twelf, naat achter dien oor
Hey kleine jóng loester ins nao mich
Veul meer sjole en geboewe kómme nog veur dich
Ich bön dich maar dan veul ajer
Diene tied haet gooje rajer
Doe geis neet nao diej sjtad van
De dooj druim
Mit sjtraote kaad en zónger buim
’T onzégkbaar verlange duit dich
De sjoonheit kinne
En det geis doe winne
Hey kleine jóng waat bösse noe aan ’t meke
Ich höb dien laeve tot noe toe ins bekeke
Kump alles good, vertroe mich maar
Ich bön diene sjteunpilaar
Hey kleine jóng waat bösse noe aan ’t dinke
Kiek nao mich ich sjtaon nao dich te winke
Oet de toekoms sjweij ich bliej
Dien laeve: jóng, ich weit immers wiej
Hey kleine jóng
Gank mit vertroewe
Diene eige toekoms boewe
De Grens
Biej de Vloropper Sjtasiej is de grens mit reels vól mós
Maar oug dao op de Mienwaeg tösse de buim van Hirkebosj
En biej Postert efkes loupe en doe bös euver de grens
Veur de kienjer die veer ware waas det heel intens en immens
Laot ós gaon, veer wille wiejer
Laot ós gaon, nieks dunderbiejer
Want de waereld is zo wied en veer höbbe weinig tied
Veer wille wiejer, wille alles zeen
Van Remunj nao Brunssum euver Köningsbosch
Geit dezellefde waeg door Pruses, toch gek det det mós
Van de Gitsjtapper Meule stap se zo in Rheinland-wès
Biej de Roer en de Maas is de grens waal heel manifes
En in Lanaken, biej ’t Pietersembós
Kalle ze net zo plat, jao, net zo plat es biej ós
In Belsj aan de Maas dao versjteit men mich good zat
En in Kölle klink ’t vas zo plat es in mien sjtad
Maar ’t landj trek zich nieks aan van ‘n grens
’T zeen altied miense die sjtaeke ‘t in de hens
Dit is van ós, dit is van uch
Maar wie dan? Bring det dunderbiejer
Maar wie dan, veer mótte wiejer
Noe is de tied
Waat tunk uch?
Alles kump good
Es de raege euver de veldje jeug
De maon t landj besjient
Kiek ich naot dörp det lik te sjlaope
De fiets dae höb ich aan de handj
De troewe akker duit mich good
Nemes hiej, alles sjleup
Efkes sjtaon gif mich weer get mood
Mit ein sjtök in de vaam
Veul ich mich ein bietje lich
Net effe baeter es euverdaags zónger dich
Gans allein sjtaon ich in de nach
Ich dink get wied-eweg
Alles kump good, alles kump rech
Ich gaon noe get sjlaope, de druime kómme zo
Euver wiej ich oet ging wirke
Sjteeds weer toes kwaam oet `t bero
T is neet det ich mich vraog
Wie erg t inj zal zeen
`T is meer det ich gaer dink wiej veer sjtraks weer same zolle zeen
Aan `t inj van de middig
Sjtaon ich biej dit veldj
Spargel wirt gesjtaoke, veer ware zesteen waalgetèld
Vrouwluuj die doon os nieks
Zo aad zeen veer gewaore
En wiej is det mich zo wied-eweg dao baove?
Herman is tachtig noe
Jeu al drie jaor meer
Sjra is dood en Lei neet good
Of höbse det, höbse det
Al mit gekrege?
De miene
De raam sjteit aope
En ich heur wiej ein vrouw zink
Limburgse leedjes euver
Koempels en de mien
De lakes hange boete
En ich zeen wiej de zón sjient
De was is wit maar sjwart
Zeen de käöle op de berg
En doe goofs zo veul
En doe kreegs bienao nieks
Allein kienjer veur de kirk
Veur nuuj koempel in de mien
Ein pilske kósse kriege
Nao de mès op zóndaag
Effe neet meer dinke aan
’T duuster in de gróndj
Doe zoogs gein seizoene meer
Waas laevend begrave
Mit dien angste en ’ t sjtóf
In de sjlam van de koel
En doe goofs zo veul
Haajs blaore in dienj henj
Gesjaaf en gesjoerd
Mit sjwaere tösse dien bein
En hollender döks oet indië
Die kochte get miene
En wólle meer produksie
Oet heur nuuj kolonie
En toen loge in de have
De beut oet amerika
Mit käöle veul gojekouper
Es diej van ós ónger de gróndj
En doe goofs zo veul
Maar ’t waas al verlaore
Sjtaokaoliej en later ’t gaas
Oet ’t naorde
Van duur bónjtjes binne twintjig jaor
Nao sjpuitende junkies
Versjlaafde hoortjes
En dealers oet de gäöt
Van Glaaspelies nao
Sóssjale wirkplaats
Mit trekke van de sjteun
Wurt nemes meer sjtolz
Geer goof zoveul
Waat is dao van euver
Geer goof zoveul
In dit wingewes
Geine koempel geit de pórt oet
Veurdet ‘m nuuj wirk wach
Driej ginnerasies wirkloze
Eresjöld en silicose
Glück Auf!
Toen se toes kwaams
Toen se toes kwaams höbse gezjwege
Mit uig diej döks in Indië keke
’T waas erg maar doe laefs en vrunj,
Ech vrunj heel se euver en die zjwege net wiej dich
En gooj jóng gienge doot veuls te jónk
En wo veur
Wo veur oug weer
En wooróm doe neet
Ich oordeil dich neet, ich oordeil dich neet
Al die nachte des se neet sjleeps
Maar door dae kampong leeps
Waat waase gaer, zo gaer toes gebleve, toes gebleve
Net trök van de evacuatie
Nao Frieslandj mit lompe loupe door de iezige sjnee
Doe loos gein gezet, d’r waas genne TV
’T waas ’46 wie kósse weite waat ze met dich deeje
Dde pemuda’ s hele hoes
Sjteeds sjlagpartieje
Maar nemes zoot te wachte
Op nuuj koloniale tieje
Toen se toes kwaams kós se neet winne
Aan ’t laeve in dien eige sjtad
Mit sjtraote wiej Van Heutsz
Tjarda van Starkeborch, Duymar van Twist
Westerling, Felderhof, Van Mook en Simon Spoor
De Willemsorde blónk nog van
De zelfbeheersing
Maar ‘s jnachs zuus doe al det blood en
Diej lieke die kieke nao dich
Ich oordeil dich neet, ich bön bang van die luuj
Diej det deeje en det sjteeds zólle blieve doon
Ich oordeil dich neet maar ich oordeil diej luuj
Diej det euveral opnuuj zólle blieve doon
Doe maedje
Op d’n hook van de Heinsbergerwaeg en nao ’t kirkhaof
Haaj dien mam ’n klein kefee
Es ich kwaam om te flipre, danse en sjanse
Wis ich good genóg waat ich deej
Örges waas ich altied waal ein bietje bang
Diene pap zoot al ein jaor in ’t gevang
Maar dien kóntj waar zo róndj
En doe lachdes mit dien uig
En dien kleijer ware zo ruig
Sjufele op “Albatros” in de geraasj van naefke Jo
“Need your love so bad”, doe waars mien greujtste kedo
Doe leerdes mich genete, doe wildj wief
Neet bang te zeen veur ós lief
Oere en oere vrieje in ’t huij
In ’ t sjtóf biej Klooster’ s Haof
Det waas vraemp dae daag det ’t kefee waas verdwene
Op miene Puch zoot ich op diene sjtoep
Alles waas laeg, sjilders ware bezig
En ein bord mit “Friet van Piet”
Nieks höbse gezag, doe waas inins verdwene
Nemes wis wo naotoe
Diej pien in mien hert waas de allerergste pien
En ich haaj gaar gein middesien
Ich vónj dich de allersjoonste van de sjtad
En mit dich achterop miene Puch
Haaj ich ‘t sjoonste greujtste laeve geweun veur de boeg
Doe lachdes, vriejdes, kaldes, maar örges waas ’t veur dich neet waor
En ich waas gevange, mit leefde behange
In mien eerste leefdesjaor
Johnny
Johnny zien broor kwaam toes
Van de grote vaart
In de kroonluchter hóng ziene aap
Zien moder keek mich aan, zag nieks
Maar in de lamp dao hóng d’n aap
Veer ware de kleinste van de klas
Maar waal de kezels in de waterplas
Allein mit reuring in ósse sas
Johnny zien zös die zoot veur ósse naas
Veel in sjlaop es de les te dreug waas
Ich pakte mich ein sjpang, sjtook die in heur vot
Van ’t gesjreef sjrók de klas zich rót
Maedjes diej brachte mich totaal van de wies
Johnny sjteit neet meer op mien verjaordaagslies
Aafsjiet, weggaon, oug zónger zin
Elk inj is sjteeds ein nuuj begin.
Dörpkes
Ich mis diej dörpkes, ich kin ze nog good
Mit zón en flaaj biej de kirk op d’n hook
Koffiej en klatsje en ’n Elske veur diej aajer men
Miense diej lachde, der waas tied genóg
De zón sjeen sjpegels op ’t water mit blau lóch
Ich mis diej dörpkes, ich vinj ze neet meer trök
Rollators rieje hiej meer en meer
Kienjerwages zeen ich minder elke keer
Ich zék dich jóng, elk hoes wurt ein B&B
Rieje grieze köp, ‘ne pukel op de rök
Sjooje door de veldje, gepensioneerd gelök
Gentrificatie is veur mich sjteeds irritasiej
Ach die beelde oet ’t verleje
Diej blieve mich bie
Maar ich laef noe waal hiej
Noe bön ich zoveul aajer
Alles is angers, ich bön veul banger
Veur sjtrax
Noe is ‘te kaat en dan weer te naat
Dan is ’t te heit en te dreug waat ein leid
Veer vlege en rieje en aete toch veul te veul
Gein zalt, gein’ sókker, geen vleis en gein reis
Gein vet en gein zón, gein sigret en gein beer
Gein’ auto op gaas of benzien
Ach die beelde oet ’t verleje
Diej blieve mich bie
Maar ich laef noe waal hiej
Noe bön ich zoveul aajer
Alles is angers, ich bön veul banger
Veur sjtrax
Gein zalt, gein’ sókker, geen vleis en gein reis
Gein vet en gein zón, gein sigret en gein beer
Gein’ auto op gaas of benzien
Ach…Mnemosyne.
Palermo aan de Maas
Ich waas jónk en laefde in Remunj
De jaore sèstig, Kitskesberg, de hoeser ware nuuj
En op ’t Kelezje leerde veer wiej se vriej kós zeen
Demokrasiej det maak os vriej, d’n oorlog is veurbiej
En de pap en de mam, verdeende sjteeds meer geldj
D’n eerste auto, de pil, de kirkdaag ware geteldj
Veer leerde veul meer es ooit, toch waas der gaat loos
Want bienao alle vrunj van sjool die waerde wirkeloos
De verzengende zomers oet ’t verleje
Zeen verdwene wiej diej winters det ’ t maar bleef sjneeje
’ T geijt allein om rendement, alles dreijt allein om geldj
De gooj klasse aan ’t graaje, sjtrietse en ’t is neet wiej ff ‘ne appel bietse
De kienjer van de bloome boewde veural ein gaat
‘Ne kloof tusse erm en riek, tusse jónk en aad
Euveral hobbe ze reg op, maar de kienjer van noe en hiej
Die motte det betale, is det ein verlaore ginnerasiej?
Op dees meneer wurt ’t eine grote kater
Ich veul mich wiej Remunj ónger water
Waem is hiej de baas, in mien sjtedje aan de Maas
Miense kalle euver Palermo aan de Maas
De gekaoze miense in de polletiek
Wieveul zeen d’r nog integer in dees bananerepubliek?
Waem is hiej de baas, in ós landj om de Maas
Ós lendje aan de zee mit praktieke oet de Mediterranee.
teksten van de CD SJWERVER vertaald
Kaaj knieje (Koude knieën)
En de trein die gaat naar Amsterdam
De sneeuw verblindt mijn ogen
De zon die brandt als een hel
Deze koude winterlucht
Wil ik helemaal niet
Maar al dat licht dat doet mij goed
Koude knieën, vermoeide voeten
Koude knieën en vermoeide voeten
Wij zijn samen een dagje uit
Vernikkeld van de kou
Wij zoeken dat wat wij fijn vinden
Samen glijden wij door de sneeuw
Amsterdam is nat
Dit land te koud
Ik kijk je aan, nu gaat dat nog
Straks ben je ver weg
Ik hoor mijn hart al schreeuwen van de angst
Wij praten, zeulen, haasten ons
Snel naar een warm plekje
Ik vat nu weer nieuwe moed
Jouw lachen doet mij goed
En verdrijft mijn donkere blues
Ergens in mijn hart ben je altijd thuis
En de trein vertrekt
Ik vind dat OK
Koude knieën, vermoeide voeten
Maar warm bloed.
Sjwerver (Zwerver)
Ik ben geboren aan de rand van de stad
Naast de spoorweg, de hei en platte akkers
Pa was vaak weg, verkocht rommel
Ma verkocht snoep en niemand was blij
Het zijn de jaren van de wederopbouw
Maar niet ben ons, hee, wat dacht jij nou?
Brood met suiker, ’s avonds wat maïs
Ik ging op mijn twaalfde op reis
Een zak met drop, snot aan de neus
Vanaf nu ben ik de baas
Schoffies en geestelijken, daarvoor moest je uitkijken
Die ontweek ik, ik was echt geen held
Janken en huilen daarvoor was ik te oud
Maar vaak scheet ik zowat in mijn broek, mijn hart een gat
Snijbonen rengen, per uur Steken, oogsten, bij de boer
Brood met suiker, ’s avonds wat maïs
Ik ging op mijn twaalfde op reis
Waar de Roer zich geeft aan de Maas
Bood zwerven soelaas
Zolang het klokje van Rome niet sloeg
Ging mijn leven verder, dat mocht
Overal vrouwen, groots en rond
Man, ik had me toch een sjans
Zo ging ik vrolijk flierefluitend
Door het leven, dat was nog niet zo dom
Brood met suiker, ’s avonds wat maïs
Ik ging op mijn twaalfde op reis
Waar de Roer zich geeft aan de Maas
Daar was ik zwerver.
*rengen is snij- en sperziebonen van draden ontdoen
*steken is het steken, afsnijden van asperges in hun zandbed
Ich kóm altied trök (Ik kom altijd terug)
Als de winter is gekomen
Zijn rijk weer heeft gesticht
Dan wordt het koud
Dan wordt het nat
En waait het in mijn gezicht
Deuren blijven dicht
Mensen zitten binnen
De kachel aan
De lampen aan
Ik moet dit overwinnen
Carnaval is nog ver weg
Hutspot is ons vast gerecht
En toch zingt de lente
Als ik dat denk
Jij bent weggegaan
Toen de ellende net begon
Helemaal geen werk
Het lichaam niet sterk
Jij wilde vrijer zijn en meer los
De crisis sloeg steeds diepere
Gaten in ons dorp
Werk was een gevecht
Kinderen trokken weg
Jij bleef maar weg
Ik zocht je overal
Nergens te bekennen
Ik voelde overal angst
Tot iemand jou zag
Ja, tot iemand jou zag
Wat heeft hij toch gedaan?
Het dorp is veranderd
Geld is nu de baas
Niemand kan hier leven
Behalve oude mensen en een angsthaas
Files zijn verdwenen
Scholen gaan dicht
De fabriek waar wij toen werkten
Is slechts een leeg gebouw
Boerderijen zijn alleen folklore
Eten uit ons dorp dat is te duur geworden
Slecht voor het milieu
Ja, slecht voor het milieu
Waarom mon Dieu?
Voor het eerst sinds jij bent verdwenen
Voel ik me minder alleen
Anders wil ik leven
Armer maar wel goed
Vrij om te doen wat ik graag wil
En zij praat graag met mij
Ach, dat is nog pril
Na kou en regen komt
De zon weer terug
Liefde en leven willen
Dat ik mij buk
Maar ik, ik doe dat niet
Nee, ik, ik doe dat niet
Ik kom altijd terug.
Kuulköpkes (Kikkervisjes)
Ik loop op straat naar de Schuitenberg
Ik miste de trein en jou zo erg
Ik weet niet wat te doen zonder jou
De wind waait fel in mijn gezicht
Ik moet hier weg, ik moet ver van jullie
Ik zoek mezelf met een diepe zucht
Willie staat naast mij, pakt zijn bier
“Jongen, hoe gaat het nu met jou?”
Ik neem een slok van mijn Hannen Alt
En zeg, “Willie, jongen, ik vertrek binnenkort
Ik wil hier weg, ik wil ver van hier
Ik zoek het leven niet meer zo dichtbij”
Deze wegen zijn zo oud als de tijd
Daar kan ik zoeken
Deze wegen zijn zo oud als de tijd
Daar kan ik zoeken
De wereld is zo groot
Dat was jaren geleden, nu ben ik hier
In de wereld waar iedereen vrij is
Het land van de eindeloze wegen
Er is niets waar ik mij aan bind
Ik moest toch weg, ik moest ver van jullie
Ik ben mezelf, met een diepe zucht
Deze wegen waren als een glijbaan
Dromen van toen zijn nu een waanvoorstelling
Ik denk aan Willie dat is zo zuur als azijn
Ik wil kikkervisjes vangen
In de beek van Neel.
Hey kleine jóng (Hee kleine jongen)
Hee kleine jongen, wat is dat nou?
Wat sta je daar te kijken naar dat schoolgebouw?
Hoe kom je zes jaar door?
Je bent net twaalf, nog nat achter je oren
Hee kleine jongen, luister eens naar mij
Er komen nog veel meer scholen en gebouwen aan voor jou
Ik ben jou maar dan veel ouder
Het komt echt goed met jou
Je gaat niet naar die stad van de dode dromen
Met koude straten en zonder bomen
Het onzegbare verlangen laat jou
De schoonheid kennen
En dat is jouw winst
Hee kleine jongen, wat ben je nu aan het huilen
Ik heb je leven tot nu toe eens bekeken
Het komt allemaal goed, vertrouw mij maar
Ik ben jouw steunpilaar
Hee kleine jongen, wat ben je nu aan het denken
Kijk naar mij, ik sta naar jou te zwaaien
Uit de toekomst zwaai ik blij
Jouw leven: jongen, ik weet immers hoe dat verloopt
Hee kleine jongen
Ga met vertrouwen
Je eigen toekomst bouwen
De Grens (De grens)
Bij het station van Vlodrop is de grens met rails vol mos
Maar ook op de Meinweg tussen de bomen van Herkenbosch
En een klein stukje lopen bij Posterholt en je bent over de grens
Toen we jong waren was dat voor ons overweldigend
Laat ons gaan, wij willen verder
Laat ons gaan, niet dichtbij blijven
De wereld is zo groot en we hebben weinig tijd
We willen verder, we willen alles zien
Van Roermond naar Brunssum over Koningsbosch
Gaat dezelfde weg door Duitsland, toch raar dat het zo moest
Van de Gitstapper Molen ben je zo in Rheinland-West
Bij de Roer en de Maas is de grens wel erg manifest
En in Lanaken bij het Pietersembos
Praten ze net zo’n dialect als bij ons
In België langs de Maas verstaan ze mij prima
En in Keulen klinkt het dialect net zo als in mijn stad
Het land trekt zich niets aan van een grens
Het zijn altijd mensen die er ruzie om maken
Dit is van ons, dit is van jullie
Maar hoe anders, zeg me dat dan
Maar hoe dan, wij moeten verder
Nu is het de tijd
Wat vinden jullie daarvan?
Alles kump good (Alles komt goed)
Als de regen over de velden jaagt
De maan over de landerijen schijnt
Kijk ik naar het dorp dat ligt te slapen
Ik heb de fiets aan de hand
De vertrouwde akker doet mij goed
Niemand hier, iedereen slaapt
Eventjes staan geeft mij weer wat moed
Halfdronken
Voel ik mij een beetje licht
Net wat beter dan overdag zonder jou
Ik sta helemaal alleen in de nacht
En denk wat voor me heen
Alles komt goed. Alles komt goed
Ik ga nu wat slapen, de dromen komen zo
Over hoe ik naar het werk ging
Steeds weer thuiskwam uit het bureau
Het is niet zo dat ik me afvraag
Hoe erg het einde zal zijn
Het is meer dat ik graag denk aan
Hoe wij straks weer samen zullen zijn
Aan het eind van de middag
Sta ik bij deze akker
Er wordt asperges gestoken
Wij waren zestien jaar welgeteld
Vrouwen doen ons niets meer
Zo oud zijn wij geworden
En hoe is dat met jou, zo ver weg, daarboven?
Herman is nu tachtig
Jeu al drie jaar ouder
Sjra is dood en Lei voelt zich niet goed
Of had je dat, had je dat
Al vernomen?
De miene (De mijnen)
Het raam staat open
En ik hoor een vrouw zingen
Limburgse liedjes over
Mijnwerkers en de mijn
De lakens hangen buiten
En ik zie hoe de zon schijnt
De was is wit maar zwart
Zijn de kolen op de berg
En jij gaf zoveel
En je kreeg bijna niets
Alleen kinderen voor de kerk
En voor nieuwe arbeiders in de mijn
Een pilsje kon je krijgen
Na de mis op zondag
Even niet meer denken aan
Het donker in de grond
Jij zag geen seizoenen meer
Was levend begraven
Met je angsten en het stof
In de slik van de mijn
En jij gaf zoveel
Je had blaren in je handen
Geschaafd en geschuurd
Met zweren tussen je benen
En Hollanders vaak uit Indië
Die kochten eigendommen van mijnen
En wilden meer productie
Uit hun nieuwe kolonie
En toen lagen in de haven
De boten uit Amerika
Met kolen veel goedkoper
Dan die van ons onder de grond
En jij gaf zoveel
Maar het was al verloren
Stookolie en later het gas
Uit het noorden
Binnen 20 jaar van bontjassen
Naar spuitende junkies
Verslaafde hoertjes
En dealers uit de goot
Van Glaspaleis naar
Sociale werkplaats
Van trekken van de steun
Wordt niemand trots
Jullie gaven zoveel
Wat is daar nu van over
Jullie gaven zoveel
In dit wingewest
Geen arbeider gaat de poort uit
Voordat hij nieuw werk heeft
Drie generaties werklozen
Ereschuld en silicose
Glück Auf!
Toen se toes kwaams (Toen je thuis kwam)
Toen je thuis kwam heb je gezwegen
Met ogen die vaak in Indië keken
Het was erg maar jij leeft en vrienden
Echte vrienden, hield je over
En die zwegen net als jij
En toffe jongens gingen dood, veel te jong
En waarvoor
Waarvoor ook weer
En waarom jij niet?
Ik vel geen oordeel over jou
Al die nachten dat je niet sliep
Maar door de kampong sloop
Wat was je graag, zo graag
Thuis gebleven, thuis gebleven
Net terug van de evacuatie
Naar Friesland met lompen lopen door de ijzige sneeuw
Je las geen krant, er was geen TV
Het was ’46 hoe kon je weten wat ze met jou deden
De pemuda’ s hielden huis
Steeds slachtpartijen
Maar men zat niet te wachten
Op nieuwe koloniale tijden
Toen je thuis kwam kon je niet wennen
Aan het leven in je eigen stad
Met straten als Van Heutsz
Tjarda van Starkeborch, Duymar van Twist
Westerling, Felderhof, Van Mook en Simon Spoor
De Willemsorde blonk nog van de zelfbeheersing
Maar ’s nachts zie jij al dat bloed
En die lijken die kijken naar jou
Ik vel geen oordeel over jou
Ik ben bang van die mensen die dat toen deden
En dat altijd zullen blijven doen
Ik vel geen oordeel over jou maar ik veroordeel die lieden
Die dat overal steeds weer zullen blijven doen.
Doe maedje (Jij meisje)
Op de hoek van de Heinsbergerweg en naar het kerkhof
Had je moeder een klein café
En als ik kwam flipperen, dansen en flirten
Wist ik goed wat ik deed
Ergens was ik wel een beetje bang
Je vader zat al jaren in de gevangenis
Maar je kont was zo rond
En je lachte met je ogen
Je kleren waren zo stoer
Slijpen op “Albatros” in de garage van neef Jo
“Need your love so bad”, jij was mijn mooiste cadeau
Jij leerde mij genieten, jij wild wijf
Niet bang te zijn voor ons lijf
Uren en uren vrijen in het hooi
In het stof bij Klooster’s Hof
Dat was raar die dag dat het café was verdwenen
Op mijn Puch zat ik op jouw stoep
Alles was weg, schilders waren aan het werk
En een boord met “Friet van Piet”
Je hebt niets gezegd, jij was ineens verdwenen
Niemand wist waar naartoe
De pijn in mijn hart was de allerergste pijn
En ik had helemaal geen medicijn
Ik vond jou de allermooiste van de stad
En met jou achterop mijn Puch
Had ik het mooiste, fantastischste leven voor de boeg
Jij lachte, vrijde, praatte, maar ergens was het voor jou niet waar
En ik was vervuld van liefde
In mijn eerste liefdesjaar.
Johnny (Johnny)
De broer van Johnny kwam thuis
Van de grote vaart
In de kroonluchter hing zijn aap
Zijn moeder keek mij aan en zei niets
Maar in de lamp daar hing die aap
Wij waren de kleinste van de klas
Maar wel de kiezelstenen in de waterplas
Alleen met roering in onze sas
De zus van Johnny zat voor onze neus
Viel in slaap als de les te saai was
Ik pakte een speld en stak die in haar bil
De klas schrok zich een ongeluk van haar gegil
Meisjes die brachten ons geheel van de wijs
Johnny staat niet meer op mijn verjaardagslijst
Afscheid, weggaan, ook zonder daarin zin te hebben
Elk eind is steeds een nieuw begin.
Dörpkes (Dorpjes)
Ik mis die dorpjes, ik ken ze nog goed
Met zon en vlaai bij de kerk op de hoek
Koffie en kletsen en een glaasje Els voor die oude mannen
Mensen lachten er was tijd in overvloed
De zon scheen spiegels met blauwe lucht op het water
Ik mis die dorpjes, ik vind ze niet meer terug
Er rijden hier steeds meer rollators
Elke keer zie ik minder kinderwagens
Ik zeg man, elk huis wordt een B&B
Rijen grijze koppen met een rugzakje
Schuifelen door de weilanden, gepensioneerd geluk
Gentrificatie geeft mij steeds meer irritatie
Ach die beelden uit het verleden
Die blijven mij bij
Maar ik leef wel nu
Nu ben ik zoveel ouder
Alles is anders, ik ben veel banger
Voor straks
Nu is het te koud en dan weer te nat
Dan is het te heet en te droog wat een leed
Wij vliegen en rijden en eten veel te veel
Geen zout, geen suiker, geen vlees en geen reis
Geen vet en geen zon, geen sigaret en geen bier
Geen auto op gas of benzine
Ach die beelden uit het verleden
Die blijven mij bij
Maar ik leef wel nu
Nu ben ik zoveel ouder
Alles is anders, ik ben veel banger
Voor straks
Palermo aan de Maas (Palermo aan de Maas)
Ik was jong en leefde in Roermond
De jaren zestig, Kitskesberg, de huizen waren nieuw
En op het Bisschoppelijk College leerden we hoe je vrij kon zijn
Democratie, dat maakt ons vrij, de oorlog is voorbij
En pa en ma verdienden steeds meer geld
De eerste auto, de pil, de dagen van de kerk waren geteld
Wij leerden veel meer als ooit, toch was er iets aan de hand
Want bijna alle vrienden van school werden werkloos
De verzengende zomers uit het verleden
Zijn verdwenen net als die winters dat het maar bleef sneeuwen
Het gaat alleen om rendement, alles draait alleen om geld
De gegoede klasse aan het graaien, stelen en het is niet zoals een appel jatten
De bloemenkinderen bouwden vooral een gat
Een kloof tussen rijk en arm, tussen jong en oud
Ze hebben overal recht op, maar de kinderen van hier en nu
Die moeten dat betalen en is dat een verloren generatie?
Op deze manier wordt het een grote kater
Ik voel mij als Roermond onder water
Wie is hier de baas, in mijn stadje aan de Maas
Mensen praten over Palermo aan de Maas
De gekozen mensen in de politiek
Hoeveel zijn er nog integer in deze bananenrepubliek
Wie is hier de baas, in ons land óm de Maas
Ons landje aan de zee met praktijken uit de Mediterranee?